Dzieci słyszą to, co się dzieje dookoła, nasze rozmowy np. gdy komentujemy doniesienia z mediów, widzą naszą reakcję
Najważniejsze jest to, jak my dorośli podchodzimy do tematu. Dzieci słyszą to, co się dzieje dookoła, nasze rozmowy np. gdy komentujemy doniesienia z mediów, widzą naszą reakcję. Jeżeli sytuacja wywołuje w nas lęk to dla dziecka będzie to sygnał, że należy się bać. Nadmierna koncentracja na problemie, nieustające rozmowy, nasilają poziom stresu i zaburzają poczucie bezpieczeństwa. Dlatego ważne jest aby rozmawiać z dzieckiem o tym co się dzieje z zachowaniem spokoju, opanowania.
Jak rozmawiać?
Rozmowy takie dostosowujemy do wieku dziecka i jego możliwości poznawczych oraz emocjonalnych. Inaczej przecież rozmawiamy z przedszkolakiem a inaczej z nastolatkiem. Niezależnie od wieku:
- bądźmy uważni, obserwujmy emocje i zachowania dzieci;
- odpowiadajmy na pytania, nawet te trudne, mówmy szczerze „nie wiem” np. gdy dziecko pyta „ile to jeszcze potrwa?”, szczerość buduje zaufanie a nasze dzieci budują dzięki temu poczucie bezpieczeństwa;
- rozmawiajmy o ich emocjach, o dziecięcych obawach i lękach, czasem to, co dzieci mają w głowie, jest dużo straszniejsze od rzeczywistości a opowiedzenie o nich obniża napięcie, nie lekceważmy żadnych emocji, nie mówmy, że nie ma się czego bać, kiedy sami czujemy niepewność;
- pozwólmy też dziecku na wyrażanie emocji, dajmy czas na płacz, złość, smutek bo dla dziecka ograniczenie pewnych swobód, możliwości wyjścia, kontaktów rówieśniczych też jest trudnym doświadczeniem;
- stwórzmy przestrzeń do słuchania, dawania sobie wsparcia, rozmawiajmy o tym jak radzić sobie z pojawiającymi się emocjami, możemy powiedzieć dziecku, jak sami sobie radzimy, gdy jest nam smutno, czasami pomaga po prostu wysłuchanie dziecięcych skarg, empatia;
- zastanówmy się, co możemy wspólnie zrobić, aby jak najlepiej spędzić czas z dziećmi i zachować pogodny nastrój.
“Dzieci – to przyszli ludzie. Więc dopiero będą, więc jakby ich jeszcze nie było. A przecież jesteśmy: żyjemy, czujemy, cierpimy.”
W rozmowie z nastolatkami odnośmy się do wiarygodnych danych, pokażmy gdzie szukać rzetelnych informacji zamiast pojawiających się fake newsów i często podsysająch panikę komentarzy na portalach społecznościowych. Dla nastolatków zamknięcie ich w domach to jak zamach na ich potrzebę niezależności, teraz tym bardziej ważna staję się dla nich możliwość komunikacji z rówieśnikami przez komunikatory i czaty.
W trakcie tego trudnego czasu chwile napięcia, niepokoju, strachu mogą się pojawiać, zarówno po stronie rodziców, jak i dzieci. Warto pamiętać, że panikę powoduje brak wiedzy, a nie rozmowy.
Na stronie www.medexpress.pl można pobrać bezpłatny poradnik przygotowany przez kolumbijską psycholog Manuelę Molinę Cruz: Jak rozmawiać z dziećmi o koronawirusie?
https://www.medexpress.pl/jak-rozmawiac-z-dziecmi-o-koronawirusie-pobierz-bezplatny-poradnik/76708