Jestem absolwentką Uniwersytetu Zielonogórskiego i Uniwersytetu Adama Mickiewicza. Ukończyłam studia podyplomowe zarówno z obszarów pedagogicznych, jak i zarządzanie oświatą i instytucjami pozarządowymi oraz liczne szkolenia o tematyce psychologicznej. Pracuję jako pedagog, doradca zawodowy, nauczyciel, trener TUS. Prowadzę Stowarzyszenie My wiemy jak!, wspierające dzieci i młodzież ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Moją pasją, którą realizuję zawodowo jest wsparcie młodego człowieka na drodze wkraczania w dorosłość.
W pracy pedagogicznej i doradczej stawiam na podejście systemowe i indywidualne postrzeganie każdego przypadku. Jako wychowawca dzieci i młodzieży, pedagog szkolny, nauczyciel, doradca zawodowy zdobyłam bogate doświadczenie w wsparciu młodzieży ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi m.in. osób przewlekle chorych, ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (dysleksja, dysortografia, dysgrafia), uczniów z ASD, ADHD, mających problemy adaptacyjne w szkole. Prowadzę doradztwo edukacyjno-zawodowe, zajęcia TUS (grupowe i indywidualne) dla uczniów szkół podstawowych i ponadpodstawowych oraz konsultacje dla rodziców szukających wsparcia w odnalezieniu się w gąszczu przepisów i organizacji pomocy dziecku.
Moje obszary pracy to:
– wsparcie w uzyskaniu pomocy ze strony szkół i innych instytucji,
– pomoc w znalezieniu organizacji mogących wesprzeć dziecko i rodzinę,
– wsparcie w określeniu kierunku pomocy dziecku i kolejnych jej etapów,
– doradztwo edukacyjno-zawodowe dla młodzieży i młodych dorosłych,
– wsparcie grona pedagogicznego w współpracy z rodzicami na rzecz pomocy dziecku.
Praca z młodzieżą pasjonuje mnie od lat. Każdy młody człowiek, bez wyjątku, ma potencjał. Każda osoba inna. Najważniejsze, żeby go odkryć i pomóc w jego ukierunkowaniu w taki sposób, aby młody zaraz dorosły człowiek odniósł sukces na miarę swoich możliwości. To jest priorytet w mojej pracy pedagogicznej.
Współpraca i komunikacja na linii rodzic-instytucja, instytucja-rodzic bywa trudna. Niejednokrotnie opiera się na odmiennym postrzeganiu i wyobrażeniu możliwości obu stron. Niewiele potrzeba, żeby ją usprawnić i uprzyjemnić. Często wystarczy, że osoba znająca oba środowiska – rodzinę i możliwości instytucji, podpowie nam jakie kroki przedsięwziąć, żeby skutecznie pomóc dziecku. W tym obszarze służę swoim wsparciem.